පාසැල් නොයා ඉගෙනා ගත් මෝඩකම
කරපිට තබා වෙසෙනා යුවලකිය ගම
එතනා පසුනොකල දිවිමග තරුණ ඉම
පතනා ළඳකි ගැබ්බර දරුවෙකුගෙ පෙම
සීසේරියන් නැත ඉස්සර අද වාගේ
කැක්කුමටයිලු කිරි එරුණේ අම්මාගේ
සමහරු කෑ ගසයි උළු උඩ යන වේගේ
නම විලි රුදාවයි මෙය රෝගෙකි දීගේ
ගැබ බරවෙලා එතනාටද හැදුණි රුදා
රෝහල දෙදරවයි හිසවට දෑත බදා
අම්මෝ බුදු මිසී මේ දුක දුන්නු හදා
වාහෙගෙ අරක කපපං කරමුළින් ඇදා
බැරිම තැනදි නොකරා මේ කට මෙල්ල
දොස්තර ආය කතුරද කරමින් එල්ල
හරි මම කපමි උගෙ දැන් ගනු තැටමිල්ල
කී පමණින්ම විය උපතද සැනසිල්ල
ඩොකා මූව කැඳවා පසුදාම උදේ
කැපූ සේම හිටු කී මින් පසුව හොඳේ
මේකි ඉද්දි දරුවා හා සාලෙ ඇඳේ
වාහෙ නිදයි දැන් එළියේ බිත්ති කඳේ
මාස තුනට පසු එක වැසිබර රෑක
මේකි පරල වී හිමි අමතූ සේක
පාඩුවෙ හිටිං මට නං බෑ දැං ඕක
වෙදා උඹේ කීමට කැපුවා ඒක
හෙලා සුසුම වැතිරුණි නින්දක්ද මොන
රුදා කොහෙද?රාගෙට ගත සසළවන
ඇසී හිමිට ඇන ඉවසා බැරිම තැන
ඕයි ! කොටේ වත් නැද්ද? කපලා ඉතිරි වුණ ?"
No comments:
Post a Comment